Inhoud:

• Paardenbloem en ganzenbloem
• Eigenschappen van paardenbloem
• Contra-indicaties voor het gebruik van paardenbloem

Paardenbloem, die langs wegen, weiden en graslanden groeit, is bij iedereen bekend. Niet iedereen weet echter dat de paardenbloem of paardenbloemplant een gewaardeerde plant is in de kruidengeneeskunde en veelzijdig wordt gebruikt. Vaak wordt hij ten onrechte verward met ganzenbloem, omdat deze een onkruid is en geen gezondheidsbevorderende eigenschappen bezit. Laten we dus eens kijken hoe paardenbloem werkt en hoe je hem van ganzenbloem kunt onderscheiden.

Paardenbloem en ganzenbloem

Op het eerste gezicht lijken beide planten vrijwel identiek, maar er zijn enkele karakteristieke verschillen die ons helpen ze van elkaar te onderscheiden. Ganzenbloem heeft slechts één dikke stengel die bedekt is met bladeren en zich vertakt in zijtakken, terwijl paardenbloem meerdere stengels heeft die uit één wortelsysteem groeien. De stengel waaraan slechts één bloeiwijze groeit, is bladloos. De bladeren zijn rozetvormig gerangschikt en groeien onafhankelijk van elkaar. Op het moment van bloei verandert de plant in een paardenbloem.

Eigenschappen van paardenbloem

De paardenbloem is een vaste plant uit de familie van de composieten (Asteraceae). Het groeit wild het meest langs wegen, op weiden en in struikgewas in heel Europa, Azië en beide Amerika's. Voor medische doeleinden wordt de hele plant gebruikt – de wortels worden in de herfst geoogst, gewassen, de bovengrondse delen verwijderd en onder natuurlijke omstandigheden of in een speciale verwarmde droogruimte gedroogd. In het voorjaar worden de stengels, bladeren en bloemen, dus het gehele bovengrondse deel, verzameld en in de schaduw gedroogd. De hele plant die in de kruidengeneeskunde wordt gebruikt, is een bron van:

• bittere sesquiterpeenverbindingen ,
• Triterpeen ,
• Fytosterolen,
• Inuline,
• Fenolzuren ,
• Kaliumzout,
• Triterpeenverbindingen , _
• Flavonoïden,
• Carotenoïden,
• Apigenine- en luteolinederivaten,
• Magnesium- , kalium- en siliciumverbindingen.

De geneeskrachtige eigenschappen van paardenbloem zijn veelzijdig. Het werkt:

• Diureticum – het wordt aanbevolen bij oedeem, jicht, nierziekten of ter bestrijding van obesitas. Het heeft een ontgiftende werking op het lichaam,
• Antidiabeticum – bevat inuline, dat de regulering van de koolhydraatstofwisseling ondersteunt, de opname van suiker vertraagt en bovendien bijdraagt aan het verlagen van de glycemische index van voedingsmiddelen.
• Ondersteuning van het spijsverteringsproces – verhoogt de afscheiding van maagsap en gal, voorkomt galstuwing en wordt met name aanbevolen ter preventie van galstenen en voor de behandeling van leverziekten.
• Ondersteuning van het immuunsysteem – aanbevolen tijdens herstel, bij ouderen en bij een verhoogde incidentie van virusziekten,
• ondersteunt het afslankproces – het in paardenbloem aanwezige inuline vermindert het hongergevoel,
• reguleert de werking van de eierstokken – dankzij het gehalte aan flavonoïden en foliumzuur draagt het bij aan de regulering van de menstruatiecyclus.

Contra-indicaties voor het gebruik van paardenbloem

Paardenbloempreparaten kunnen in verschillende vormen worden geconsumeerd, bijvoorbeeld als siroop, bloementhee, gedroogde bladthee of paardenbloemextract in de vorm van een voedingssupplement. Contra-indicaties voor het gebruik van paardenbloempreparaten zijn zwangerschap en borstvoeding, evenals ziekten zoals:

• Galblaasempyem,
• Verstopping van de galwegen,
• Darmobstructie.